Bu yazı Gitmeli adlı serimin üçüncü, gitmek için kendimi zorladığım milyonuncu hislerimdir. Gidene kadar da bu seriye devam edeceğim çünkü ben gidemesem bile gitmek için sebeplerimi bilin istedim.
Kendimi bildim bileli hep gitmek istemişimdir. Tabii o zamanlar çocuktum, bu isteğim sadece bir hayalden ibaretti. Ardından şans eseri büyümeye başladım ve birden bire, derinlerde kalan bu istek bir amaca dönüştü. Bu benim Frankenstein'ım. Her geçen gün, amacımı gerçekleştirmek için daha fazla sebep buluyorum. Esasında, gitmek için bana bir sebep yeter de artar bile, geri kalanlar sadece öfkemi kudretlendirmek için var oluyor. Bir örnekle size öfkemi özetleyeyim; yaşadığım yeri Google üzerinde arama yaptığım zaman, karşıma çıkan tek şey şiddet ve aptallık. Fotoğraflardaki binalar yerine onu parçalayan insanlar ön planda oluyor. Bir başkasının sözlerini arkalarına alıp, insanlara saldıran canlıları görüyorum ve o fotoğraflar bana uzak değil. Patronun da dediği gibi "Doğduğun yerde belirlenir kaderın!". Bu böyle olamaz, sadece tek bir yerde doğup, büyümek ve ölmek için gelmiş olamayız bu dünyaya. Burası bize ait. İnsanları milliyetçilik duygularıyla doldurup yaşamaya bıraktıkları yerlerde yaşamak zorunda değiliz. Pencereden aşağı bakmakla yetinmemeliyiz, dışarıya çıkmalıyız. Kurtlar Vadisi gibi bir saçmalıkla büyümeyen çocukların oyun oynadığı sokaklardan geçmeliyiz. İnsanların bir başka düşünceye saygılı olduğu ortamlarda bulunmalıyız. Aldığımız bir ürünün orijinal fiyatının iki katı kadar bir fiyat vermemeliyiz. Her neyse, bu tarz konulara daha ağırlıklı olarak başka bir zaman değineceğim.
En sevdiğim gitme nedenime gelecek olursak; insanların beni dinlemesini istiyorum. Tanıdığım çok az insan ciddi anlamda beni dinliyor çünkü ben onlardan farklı cümleler kuruyorum. Ben futbol ya da siyaset hakkında konuşmuyorum. İnsanların kazandığı paralar hakkında konuşmuyorum. Ben, ne düşünüyorsam onu konuşuyorum ve bu bazılarını rahatsız ediyor sanırım. Çünkü kimsenin kendine ait birer görüşü yok, bu sebepten ötürü kendinden olmayan herkes yok olmak zorunda. Gideceğim yerde bunlardan olmayacağını söylemiyorum ama yine de inanıyorum ki bir kişi bile olsa fazladan beni dinleyen bir insan olacak. Bu bana yeter. İşte sırf bu yüzden gitmek istiyorum. İnsanların, beni dinleyeceği ve öfkeyle karşılık vermeyeceği bir ortamda nefes almak istiyorum. Çok mu şey istiyorum?
Ben sadece gitmek istiyorum. Siz burada kalabilirsiniz ama bari bana engel olmayın.
Yorumlar
Yorum Gönder