Bir resim sergisinde, şık bir şekilde giyinen bir çift düşünün. Kafanızda kurguladığınız bir tablonun önünde duruyorlar. Birbirlerinin arasında kol kola girecek kadar mesafe var iken, tablo ile aralarında sadece bir kaç adımlık mesafe var. Mekanın tek rengi, beyaz. Çiftimiz ise zıttı olan renk ile kuşanmışlar. Öylece tabloya bakıyorlar. Etrafında onlar gibi şık giyinen insanları düşünmeden, öylece bakıyorlar. Bir süre sonra erkeğin konuştuğunu düşünün. Hatta yanındaki kadın ile birlikte şu tarz bir diyalog geçtiğini düşünün. + Bu tablo sana neyi çağrıştırıyor? - Her bireyin, beraber yaşadığını. + Peki, bunu nereden çıkardın? - Birbirinin eşi olmayan renklerin bir arada duruşundan dolayı böyle düşündüm. + Güzel. Ya, sanatçı bunu istemediyse. Demek istediğim, ya sanatçı senin düşündüğün şeyi resmi yaparken arzulamadıysa. - Resim sanatı budur zaten. Sanatçı, insanların tek bir düşünceye sahip olmasını istemiyor. Her kişinin farklı düşünmesini arzuluyor. + Ben ne düşünü
Bir tavuk, bir otobüs, bir de uzatma kablosu.