Kimin için yaşıyoruz ki şu dünyada? Kendimiz mi yoksa bir başkası için mi? Kendimiz için yaşıyoruz elbette. İnsanlar sadece konuşur, bize ne lan onlardan. Onların sözleri neden umurumuzda olsun ki? Ne yapacağımı bilmediğim zamanlarda hava almak için dışarı çıktığımda yanımda olmayan insanların sözleri neden umurumda olsun ki? Gitmek istiyorum dediğim de, hayallerim var lan benim dediğim de, sen kim oluyorsun da bana karşı çıkıyorsun? Beni tanıdığını farz edip, aptal aptal sözler sarf ediyorsun. Asıl aptallık ise benim bu sözleri dinlemem. Neden dinliyorum ki? Beni tanımayan, otobüs durağına, otobüse binme umuduyla gidip sadece önünden geçip gittiğim vakitte hissettiklerimi umursamayan, herkes sanki onun kafasının içerisinde oluşturduğu sistemde yaşayacakmış gibi konuşan bir kişiyi neden dinliyorum ki? Peki, insanların benimle alıp veremediği ne? Sahip olamadıkları özgür düşünceleri kıskandıkları için mi? Çocukluk hayalleri, standart sistemin etrafında oluştuğu için mi yoksa
Bir tavuk, bir otobüs, bir de uzatma kablosu.